Vlaanderen en dan met name de Zuid-Westhoek in de tweede helft van de 16e eeuw. De opkomst van het Calvinisme, de Geuzen die de katholieke kerk(en) letterlijk aanvallen vanwege misbruik en diefstal. De Beeldenstorm. De Inquisitie. Het is tegen deze historische achtergrond dat we lezen over Walram, een jongeman met religieuze inslag uit een arm gezin. Hij raakt begeesterd door de hageprekers, maar als hij zich eenmaal heeft aangesloten bij de beeldenstormers en met eigen ogen ziet tot wat voor geweld en moordzucht godsdienstfanatisme kan leiden, voelt hij weerzin en wil hij er afstand van nemen. Maar dat is onmogelijk in een wereld waar de sociale controle groot is. De personages (de meeste verzonnen maar sommige hebben werkelijk bestaan) zijn niet echt uitgewerkt. Ze staan in dienst van het verhaal. Maar dat verhaal zit goed in elkaar en wordt met vaart verteld. Zo krijgt een stukje geschiedenis een (bedenkelijk) gezicht. Dat de auteur Vlaams is, laat zich merken in het gebruik van woorden die niet alledaags Nederlands zijn. Een charmant extraatje voor de taalgevoelige lezer.