Deze bundel van de Vlaamse dichter Philip Hoorne (1964) leest als een geschreven documentaire. Voorop staan humor en observatie van kleine en grotere aspecten van het leven. De 37 niet-rijmende verzen lezen soms als stukjes proza en roepen bij de lezer meestal prettige herinneringen op. Soms duidt de dichter op ogenschijnlijke kleinigheden, bijvoorbeeld in het gedicht 'Ananas': 'en zodoende belandde ananas in de gevangenis / alwaar een zoet blozende bewaker / hem in een koelcel bewaart'. Elk gedicht behelst een gebeurtenis of levensfase, een kort verhaal waarin de lezer even zijn/haar zorgen vergeet. De gedichten hebben een prettige omvang, vooral voor poëzieliefhebbers die graag teksten willen zien en geen tweeregelige spitsvondigheden op een verder lege bladzijde. Een toegankelijke bundel met een mooie uitstraling, die enerzijds als modern en anderzijds als klassiek mag worden aangeduid.